Nog twee weken te gaan. Het lijkt niet lang meer lang te duren maar toch kan de tijd mij niet snel genoeg gaan. Ik ben klaar voor een nieuw avontuur, want na eindeloos geregel eindelijk kan beginnen. Mijn visum en extra pasfoto's zijn binnen, evenals mijn tablet met keyboard. Daarnaast ligt er thuis een rugtasje op mij te wachten die opgevouwen kan worden tot een klein kussentje, beschik ik over een kwalitatief goede backpack en heb ik de nodige Thaise broeken, los met laag kruis en olifantjes, al ingepakt. Ik heb een debitcard en Rabobank account sinds afgelopen week in mijn bezit, de eerste hotelovernachtingen zijn gereserveerd, de bus en trein zijn geboekt, de laatste oude schoolboeken worden verkocht, mijn baan is opgezegd. Ook het bezoek bij de GGD is geweest. Ik heb een recept voor een fortuin aan malariatabletten. Zowel in euro's als in tabletten. Gelukkig ben ik bijna jarig.

Op 3 februari 2016 reis ik met mij vriendin Corine naar Bangkok, via Doha (Qatar). Van Bangkok reizen wij door naar Yangon waar wij savonds op 4 februari zullen arriveren. Na een nacht zullen wij savonds 5 februari doorreizen naar Bagan, 9.5 uur met de bus. Dankzij enige ervaring van Corine en mij in het reizen, zal dat hopelijk een makkie worden. We kunnen niet wachten om in Bangkok de eerste sticky rice weer te mogen proeven, of de plaatselijke versgeperste sappen. Stiekem wil ik naar Mrauk-U ,maar dankzij onze beperkte tijd is dat waarschijnlijk niet mogelijk. Ngapali Beach, Hpa-An en Bago staan deze eerste ronde nog wel op het lijstje.

Ik spreek van een eerste ronde omdat wij na de eerste 10 dagen weer arriveren in Yangon. Yangon wordt onze standplaats voor die week. Menig mens heeft hier dankzij de 10day vispassana retreat meer geluk uit het leven kunnen halen. Wie niet waagt wie niet wint. Corine en ik gaan 10 dagen lang ons mond houden, uitsluitend met monniken spreken , mediteren, 2 maal daags voor 12.00 smiddags eten en elke ochtend om 04.00 opstaan. Geen telefoon, tablet of wat dan ook. Zelfs sporten is verboden, dus geen stiekeme squats of stukjes joggen. Misschien wel een van de grootste uitdagingen ooit.

Na de retreat gaat Corine richting huis en ga ik de tweede ronde in Myanmar doen. 16 uur met de trein naar Mandalay, en daar via Kalaw en het Inle lake naar beneden. Hierbij wil ik verschillende trekkings doen en het contact met de plaatselijke bevolking zoeken. Ik ben al flink actief op couchsurfing en heb al twee contacten gevonden. Een meisje uit Taiwan, een jongen uit Bangkok. Hoe meer zielen hoe meer vreugd.

De allerlaatste week breng ik door in Thailand. Naast een verblijf in een van mijn favoriete steden, Bangkok, wil ik de oostkust en het platteland bezoeken. Misschien zelfs enkele dagen bij het plaatselijke asiel aan de slag. Alle opties liggen nog open. Je zou zeggen dat zes weken veel is, maar ik heb nu al een gebrek aan tijd. Het belangrijkste wat Corine en ik hebben besloten is om snachts te gaan reizen, in de hoop te besparen op overnachtingen en zoveel mogelijk te kunnen zien. Daarbij hoop ik dat ik beter kan slapen tijdens het reizen dan op mijn laatste reis in Thailand.

Dat was het wel weer voor vandaag. Ik kan niet wachten om te gaan.

Liefs Sanne